Kruche faworki – chrust III

Faworki nieodmiennie kojarzą mi się z końcem karnawału – ostatkami i Tłustym Czwartkiem. Te faworki są delikatne i kruchutkie, z pęcherzykami powietrza. W ogóle faworki są u nas bardzo lubiane i jako jedne z pierwszych zawsze znikają ze stołu. Kojarzą się również z dużym nakładem pracy, więc chyba mało kto w domu robi nadal faworki. A szkoda. Robią faworki w domu robisz je takie jak lubisz. Jedni preferują właśnie takie faworki, z dużym bąblami, lekkie i kruche. Inni preferują grubsze, bardziej płaskie, bardziej „ciastowe”.

Każda pani domu ma swój ulubiony przepis na faworki. Jak Was przekonać do tego przepisu? Faworki nie tylko wychodzą z niego smaczne, ale również samo ciasto bardzo łatwo się wałkuje, co dla mnie osobiście jest ważne, bo moja rodzina preferuje faworki z cienkiego ciasta.

Tymczasem, aby zrobić faworki wystarczy zagnieść ciasto, rozwałkować je i wykrawać paski ciasta, które potem przewlekamy przez siebie. Nie trwa to pół dnia, więc warto np. wspólnie z dziećmi zrobić faworki. Nie są też ciężki od tłuszczu. Z jednej strony zapobiega temu dodana do ciasta wódka. Z drugiej, do usmażenia faworków użyłam mieszanki smalcu (kostki) i ok. 1 szklanki oleju. Dzięki takiemu miksowi, tłuszcz się nie palił. Jeśli używacie smalcu, łatwiej w nim przypala się mąka, dlatego polecam wtedy wrzucić do tłuszczu kawałek surowego ziemniaka. Warto również pamiętać o odsączeniu usmażonych faworków na ręczniczku papierowym.

Przed smażeniem, warto faworki otrząsnąć z mąki, żeby nie przypalała się w tłuszczu.

Faworki posypujemy mieszanką cukru pudru z cukrem waniliowym.

W przepisach zwykle występuje śmietana, którą zastępuje tu mleko. Jak dla mnie czyni to faworki bardziej kruchszymi po usmażeniu, za to troszkę bardziej twardszymi kolejnego dnia.

Faworki smażymy do uzyskaniu koloru złotego z obu stron, jednak są tacy, którzy preferują lepiej podsmażone, prawie na brąz, faworki.