Proste bułki pszenne

Nie jestem zwolenniczką dawania pszennych buł dzieciom. Co tam, nawet ukułam nazwę „pokolenie białej buły” 😉 Dobijają mnie mamusie, które na siłę wpychają dzieciom do rączek białe, pszenne bułki. Potem jest wielkie zdziwienie, że moje dziecko nie chce jeść żadnego innego pieczywa, niż pszenne bułki. No dobra i mi się czasem to zdarza, jednak jest to CZASEM a nie na porządku dziennym.

Prawda też jest taka, że te bułki pszenne są pyszne i mi też kojarzą się z dzieciństwem. I u nas goszczą wtedy, kiedy starsza córka odmawia już jedzenia moich udziwnionych chlebów. Wtedy piekę głównie dla niej kilka bułek pszennych. Mąż też się załapuje na wariant z ziołami prowansalskimi, suszonymi pomidorami i oliwkami.

Przyznam się wam, że jakiś czas temu trafiłam na grupę na fejsie „Upiecz sobie pieczywo”. Nie spodziewałam się fajerwerków, raczej może jakiegoś ciekawego przepisu? Tymczasem grupa okazała się być kopalnią wiedzy o pieczeniu chleba. I to wyłożonej bardzo przystępnym językiem.

W głowie poukładało mi się wiele rzeczy związanych z pieczeniem i wiele procesów lepiej zrozumiałam czytając tylko posty. Dziewczyny (i chłopaki) są bardzo chętni do pomocy i wytłumaczenia jakiś zawiłości w pieczeniu chleba. I coś co tygryski lubią najbardziej czyli przepis.

I dzisiaj będzie przepis na bułeczki, właśnie z tej grupy. Ja nieco zmieniłam sposób robienia ciasta, bo jestem przyzwyczajona do rozrabiania drożdży w większej ilości wody/mleka niż 1 łyżka 😉 Ciasto wyrabia się dobrze i łatwo i miło się z nim pracuje. U nas bułki wytrwały 3 dni, a najlepsze są oczywiście jeszcze lekko ciepławe, tuż po upieczeniu, z rozpływającym się po nich masełkiem.

Jak podaje autorka przepisu, ciasto powinno wyrabiać się ręcznie, bo wyrabiane robotem wychodzi zbyt rzadkie. Mi nie wyszło zbyt rzadkie, a ostatnio w zasadzie każde ciasto wyrabiam robotem. Taki leniuszek ze mnie;)

Z podanej ilości wychodzi ok. 10 sztuk bułeczek.